Mijn start bij partzorg
Sinds september 2021 ben ik werkzaam bij partzorg. Het was dat jaar niet gelukt om de vrouwenacht te kwalificeren voor de Olympische Spelen van Tokyo en na een lange zomervakantie ging ik op zoek naar een werkgever waar ik me naast het roeien ook op ‘maatschappelijk’ gebied kon ontwikkelen. Ik vond het een fijn idee om weer iets met mijn studie te gaan doen, aangezien ik op dat moment drie jaar was afgestudeerd en voltijd aan het roeien was. Daarnaast wilde ik mijn identiteit verbreden: ik wilde niet alleen roeister zijn, maar ook mijn andere kwaliteiten gebruiken en ontwikkelen.
Gezien mijn studieachtergrond en interesse in gezondheidswetenschappen en ouderenzorg, lag het voor de hand dat het iets in de zorg zou worden. Op de alumni-pagina van mijn master kwam partzorg regelmatig voorbij. Ik besloot een van de masterclasses bij te wonen en was direct enthousiast: wat een leuke sfeer en wat een gave projecten deed partzorg! Verschillende gesprekken volgden, en het bleek een match. Ondanks dat partzorg weinig ervaring had met parttime medewerkers, leek het het team een leuke uitdaging om samen een werkbare samenwerking te creëren waarin ik me zowel volledig op het roeien kon focussen als me in kon zetten voor partzorg en haar opdrachtgevers.
Ik kon direct aan de slag als projectleider digitaal vaardig bij Sensire. Mijn werkafspraken plande ik om mijn trainingen heen en ik leerde ontzettend veel in die eerste paar maanden. Zo haalde ik mijn PRINCE2 en kon ik mijn kennis direct toepassen bij mijn opdracht. Naast dat ik aan de slag was op opdracht, werd ik ook snel onderdeel van het team partzorgers. Een erg leuke groep collega’s die met hun verhalen en ervaringen mijn wereld verbreedde.
Inmiddels zijn we twee jaar en verschillende opdrachten verder. Ik heb voor een aantal opdrachtgevers gewerkt en deed dit vanaf veel verschillende plekken: ik woonde meetings bij vanaf trainingskampen en wedstrijden door heel Europa. Wanneer ik niet voor opdrachtgevers werk omdat er geen passende opdracht beschikbaar is, zet ik me in voor de ontwikkeling van partzorg. Zo heb ik, samen met collega’s, de nieuwe website ontwikkeld en zet ik me in voor een duurzamere bedrijfsvoering. In het najaar, wanneer het roeien wat rustiger is en we veel in Nederland zijn, ben ik zo vaak mogelijk op kantoor en aanwezig bij activiteiten. Wanneer we richting het wedstrijdseizoen in de zomer gaan, ben ik vaker in het buitenland en werk ik meer digitaal.
Een gemiddelde werkdag
Zeker richting de piek van het seizoen, dit jaar het WK in Belgrado, is het soms lastig om roeien met werk te combineren. Ik train meestal twee, maar soms drie keer per dag, zes dagen per week. Een gemiddelde dag begint rond 8:30 met een training van twee uur in de skiff, de eenpersoonsboot. Dan roei ik vanuit het centrum van Amsterdam steeds verder de stad uit, de weilanden in. Vaak word ik begeleid door een mooie opkomende zon, maar ik roei helaas ook regelmatig in de regen en wind. Rond 11 uur zit ik achter mijn laptop en ben ik aan het werk. In de middag staat er vaak nog zo’n anderhalf uur trainen op de planning. Soms in de boot, soms op de fiets. Zeker als de training op de fiets is, kan ik ervoor kiezen om de training wat later in de middag of begin van de avond te doen, afhankelijk van of ik werkafspraken heb. Op de dagen dat ik drie keer train, komt er nog een korte krachttraining van 45 minuten bij.
Wanneer het wedstrijdseizoen begint, trainen we steeds vaker in onze ploeg. Momenteel zit ik in de vrouwen vierzonder, dus heb ik ook met drie anderen rekening te houden. Daarnaast gaan we richting wedstrijden steeds vaker video analyseren en hebben we meerdere ploegoverleggen. Tot slot wordt uitrusten dan ook steeds belangrijker, waardoor mijn werktijden minder flexibel worden. Gelukkig is partzorg erg begripvol en denken ze enorm mee om het meeste uit mijn roeicarrière te halen. Ik ben ook erg verrast door de flexibiliteit die ik van opdrachtgevers krijg om mijn werkzaamheden uit te voeren rondom mijn roeiactiviteiten.
Onderdeel van een team
Net zoals ik onderdeel ben van het team partzorgers, roei ik ook binnen een team. Met een groep van een kleine 40 atleten, mannen en vrouwen die uitkomen in verschillende boottypes, draaien we elke dag de trainingen en gaan we regelmatig naar het buitenland. Naast de atleten bestaat het team uit een hoofdcoach, vier coaches, vier fysiologen, een teammanager, sportarts, voedingsdeskundige, sportmasseur, twee fysiotherapeuten én twee koks. Doordat we dagelijks met elkaar optrekken en zo’n 12 weken per jaar met elkaar op reis zijn, kennen we elkaar erg goed en zijn we helemaal op elkaar ingespeeld. De meeste roeiers kennen elkaar al jaren en met bijna iedereen heb je wel eens in de boot gezeten.
Ondanks dat we tijdens het wedstrijdseizoen teamgenoten zijn, zijn we een deel van het jaar, meestal in het najaar, ook elkaars concurrenten. Elk jaar worden de boten opnieuw samengesteld en wordt bekeken of de beste roeiers op de beste plekken zitten. Er zijn niet genoeg plekken voor alle roeiers, en ieder jaar komen er een aantal nieuwe talenten bij de groep. Dit resulteert erin dat je ieder jaar je plek in de boot moet verdienen en ook dat er mensen buiten de selectie vallen. Deze selectieperiodes zijn altijd erg spannend en ook wel emotioneel. Zeker op deze momenten is het fijn dat ik afleiding heb van het roeien door mijn werk bij partzorg en dat mijn identiteit niet enkel door het roeien bepaald wordt. Het stukje Hermijntje de partzorger is dan een stabiele factor waar ik mijn kwaliteiten in kwijt kan en positieve energie krijg van collega’s en mijn werkzaamheden.
Parijs 2024
Op dit moment zit ik in Belgrado voor het WK roeien 2023, het belangrijkste moment van dit seizoen. Zoals gezegd roei ik dit WK in de vrouwen vier-zonder. Dit betekent dat we in een vier zonder stuurman roeien: we sturen de boot zelf door de baan. Eind juli zijn we naar Oostenrijk geweest voor een intensief trainingskamp op hoogte om op het WK op ons best te zijn. Vorige week rondde ik mijn opdracht bij Zorgverzekeraars Nederland af en klapte ik mijn laptop dicht om mij vol op het toernooi te kunnen richten. Via verschillende rondes hopen we ons te plaatsen voor de A-finale op zaterdag 9 september om daar mee te doen om de medailles. In deze finale is slechts plek voor zes boten, dus we moeten hard aan de bak.
Naast dat we dit toernooi Wereldkampioen kunnen worden, is dit ook het eerste moment om ons te plaatsen voor de Olympische Spelen van Parijs volgend jaar. De eerste zeven boten van dit WK plaatsen zich rechtstreeks voor de Olympische Spelen. Daarna is het enkel nog mogelijk om één van de twee overgebleven startbewijzen te verdienen op het Olympisch Kwalificatietoernooi in mei 2024. Mochten we ons kwalificeren, dan wordt volgend jaar het meest belangrijke jaar van deze Olympische cyclus. Roeien zal steeds meer op één komen te staan en de rest van ons leven zal steeds iets meer moeten wijken. Of ik mijn werkzaamheden bij partzorg al die tijd voort kan blijven zetten, durf ik nog niet te zeggen, maar ik voel me erg gesteund en begrepen door partzorg en weet zeker dat we tot een passende oplossing zullen komen. Verder dan Parijs kijk ik eigenlijk nog niet, maar dat partzorg onderdeel van mijn leven blijft, lijkt me zéér waarschijnlijk. Voor nu gaat mijn focus volledig naar mijn taken deze week: uitrusten, goed eten en mijn beste halen roeien. Alles na 9 september zie ik daarna wel weer!
Mocht je meer willen weten over mijn roeicarrière in combinatie met mijn werk bij partzorg? Ik vertel je er graag meer over! Neem contact op via h.drenth@partzorg.nl